ZO KEN JE HEM NIET!

Drs. Arjan Thomassen1

Onze eerste ontmoeting was in een hele formele setting, te weten mijn sollicitatiegesprek begin 1992. Ik was geattendeerd op een vrijkomende positie van een universitair docent (UD) belastingrecht aan de, toenmalige, Rijksuniversiteit Maastricht. Het combineren van onderwijs en praktijk trok me aan. Naar aanleiding van een open sollicitatie werd ik uitgenodigd voor een gesprek waar jij me interviewde, samen met René Niessen. Volgens mij was het voor jou ook een van de eerste sollicitatiegesprekken die je afnam. Al snel daarna werd besloten om mij als UD aan te stellen.

Ik kwam te werken in een toen nog klein team bestaande uit: jouzelf, Hans van den Besselaar, Rosery Cobben, Arthur Denie, Jan Giele, Argie Lankkamp, André Mul, René Niessen, Arthur Pleijsier, Pierre Severens, Paul Tulling en Marjon Weerepas. Jij, Marjon en ik zijn thans de oudgedienden van de capgroep die inmiddels gegroeid is naar bijna 40 medewerkers. Veel hebben we niet samengewerkt, maar ik weet wel dat we samen met andere leden van de capgroep regelmatig gingen lunchen in de kantine van de economische faculteit.

Zoals gezegd, vanaf toen is de capgroep gegroeid en gingen meer en meer collegae promoveren. Die promotieplechtigheden werden steevast afgesloten met een promotiefeest. Het is inmiddels 2004 en wederom tijd voor een feestje. Dit keer de promotie van Anouk Bollen. En wat bleek, je bent niet alleen een zeer serieuze en goede wetenschapper, maar ook een hele goede imitator die zich helemaal in kan leven in de rol van een ander. Ik weet niet meer welke setting we hebben opgevoerd, maar ik herinner me wel dat je de rol van Anouk Bollen met verve vertolkte. Met de pruik op en de aangepaste stem was met enige verbeelding Anouk in jou te herkennen. Als geboren Brabander wist je hoe je het optreden moest afsluiten: met een polonaise. Daarna was het tijd voor een goed glas wijn waar de ware Bourgondiër in jou naar boven kwam. Hoe meer godendrank genuttigd werd, hoe luider jouw schaterlach.

Meer recent heb je jouw non-academische kwaliteiten doen blijken bij ons optreden tijdens het laatste capgroep-weekend. De samba-uitvoering mondde uit in een ware universitair geschoolde Josti-band, waar jij een prominent lid van uitmaakte; de foto spreekt boekdelen.

Beste Hans, ik wens jou en Marlies nog een hele lange, mooie en gezonde pensioentijd. Geniet ervan!